Deli Şiiri - Ufuk Faruk Köseoğlu

Elimde bir fotoğrafın...
Yılların yorgunluğunu tutarım şimdi elimde.
Ne kadar ağırdır fotoğrafın bilir misin?
Ne zaman baksam bir fırtına kopar
Hep bir bulutlar toplanır başlar yağmur.
Ben ise nefes almak için hep sokağa atarım kendimi.
Neden hep hüzünlü bakarsın ki fotoğrafta?
Seni o zamandan mı başlamıştım üzmeye?
Ya da bana mı öyle gelir?

Elimde bir fotoğrafın...
Bir tane daha çekmeyi dilerdim gülerken sen.
Güldüremedim belki de hiç.
Yürümediğimiz sokaklara girmek bile zor gelir şimdi.
Sanki hep beni yolda bekliyorsun sanırım.
Hep bir umut karşılacaşacakmışız gibi.
Yollarını mı değiştirdin?
Niye hiç karşılaşamayız sevda yollarında?

Elimde bir fotoğrafın...
Koca dünyayı taşırım sanki elimde.
Bakarım bakarım da sanki fotoğraftaki o ana gidebilecekmişim gibi gelir.
Sonra varlığımı unuturum.
Yanında olurum.
Senin bundan haberin olur mu? Olmaz.

Elimde bir fotoğrafın...
Ben bir fotoğrafa mı aşığım yoksa sana mı?
Aşkları karıştırırım bir zaman sonra.
Aşk neydi unuturum.
Senin unuttuğun gibi değil ama.
Sen kendini benim seni unutma ihtimalimden daha fazla unutursun.

(Elim boş geri de bir fotoğraf bırakmamışsın öyle söylüyor hekim.
Bana aşkın yokluğunu anlatmaya çalışıyorlar.
Biliyorum elimde fotoğrafın;
O kadarcık aşkı da almaya çalışıyorlar benden.
Alamazlar tüm anlarımız aklımdadır.)