Deli! ! Şiiri - Elif Türk

ilim yolunda karsılaşmış
akıllı gecinen bir Deli ile
kendi halınde sır Veli
delinin canı sıkkın bıkmış
hayattan hatundan
iyi laf edermis ağzı
şöyle en cafcaflısından
rahat etse derdi
hatunu azıcık gitse de evden
bir de veliyi görünce köşeden
Deli bu ya anlamadan dinlemeden
ağızdan çıkanı kulaga itmeden
heybet kesilmiş önce
daha Veli yamaca gelmeden
ee edemez de gerinmeden
-yol dar hey Veli
çekil de geçeyim hemen önümden
zira çekilmem ben
bir serserinin önünden
gülümsemis bizim Veli
-sen yorulma demiş ey Deli
sen çekilmezsin amma geri
ben çekilirim serseri önünden beri
Deli anlamış ettiğini
asıl kendine serseri dediğini
lakin gurur altın da ezdirmiş kendini
özrün nimet olduğunu
unutturmus bencil seri
işte böyle dostlar
Deli hala insanlık der nutuk sallar
Veli ise gülümser ve susar
acı yemiş Delinin karın ağrısı
durmaz alim allah
........azar
............azar
................azar
boşa susar sanmayın Veliyi
Deliye azar kac yazar
der de susar
irfan bilmeyen Deli
anlamaz susmakta irfan var
yazar da yazar
..............yazar ha yazar
her yazan okur

zira

her okuyan yazar olsa idi be hey Deli
ortalık alim dolar