Deli Şiiri - Suzan Batmankaya

Bir deli büründü kalemime
Gece, her zamanki gece
Farklı olan sayısal gerçeklikte,
Aradım
Bir şeyler kaybetmişçesine
Eksik olan bişeyler ruhumda
Dolduramadığım yerine koyamadığım
Belkide bir yerde bıraktığım

Bırakmış olmasam bu kadar özleyebilirmiydim
Yada kaybolmuş hissedebilirmiydim
Gecenin bir yarısı
Konusabilirmiydim

Kapadım
Gözlerimi tümden kapadım
Meğer ne çok şey kazanmışım hayatta
Meğer ne çok şey varmış avuçlarımda
Ve yasını tutmadan ne çok şey gitmiş benden
Gözlerimde dalgınlık olmuş
Ellerimde titreklik
Yürüyüşümde tokluk olmuş
Kaybettiklerim
Aynadaki suretime yansımış
Sokaktaki gölgeme

Bilmiyordum
İnan bilmiyordum
Biraz sessiz kalınca
Biraz kendim kalınca anladım
Sonunda bana kalan bir benden ibaret
Bu beden bile terk ederken beni
Ölümsüz olan satırlarım
Ve geçmiş geçmişte kaldı diyenlere inat
Geçmişimide alıp giderim