Deli Şiiri - Cafer Yılmaz

Bakma sen bu adama!
Farz et ki kaldırımda bir deli
Küfür savuruyor ileri geri.
Yırtılmış üstü,üstelik öbek öbek kir
Kokusunu sokağa her giren bilir.
Adı deli...Kimse bilmez gerçek adını
Deli aşağı, deli yukarı...
Döver durur kaldırım taşlarını.

Bakma sen bu adama!
Zaten kimse bilmez hikayesini.
Anadan doğma giydirmişler deli elbisesini.
Delidir ya, ne dese mubah, ne etse normal
Ettiği küfürlere bulunmaz hamal.
Bir de sataşmalar olmasa...Garip...
Koca gün uzanır kir içinde
Paltosunu yere serip.

Bakma sen bu adama!
Delidir ya, ne yapsa yeridir.
O koskoca kalabalıkta yalnız biridir.
Bazen sataşır aşklara keser yolları
Bir göz yaşı yıkar o kirli yanakları...
Bazen atar kendini uzanır yola,
Dik dik bakar kalır göğe, medet etmez
Hiçbir kula...

Bakma sen bu adama!
Deli diye kimse umursamaz onu.
O da kimselere kırgın...acıtmaz kimse onu.
Onu herkes deli biliyor.
Oysa bir bilsen içi, içim içim kanıyor.
Bir güneşe takmış, bir de bir sevdaya
Biriktirdiği kaçan her güzün yaprağını
Saçar semaya...

20/06/2008