Deli Şiiri - Abdulkadir Polat

Çekirdekçii! Diye seslendiniz ardımdan,
adım yokmuş gibi, çekirdekçi(!) ...
Alelade bir lokum sandığına sokuşturdunuz çocukluğumu;
bardak bardak sattım size sonra.
Tükürüklerinizi kaldırımlara saçarak çitlettiniz beni.
Yetişkin küfürlerinizle kirlettiniz kulaklarımı...

Boyyacıı! Diye seslendiniz ardımdan
adım yokmuş gibi, boyacı!
İşlek kaldırımlarınıza oturup şehirlerinizin
ayakkabılarınızı boyadım kahverengi, siyah, kırmızı
içimde oyuyncakları tutuklu bir sızı...
Her fırça sallayışımda tozlarını yuttum yüzsüz sokaklarınızın,
gülüşlerimle cilaladım afili ayakkabılarınızı.

Çıracııı! Diye seslendiniz ardımdan
adım yokmuş gibi, çıracı!
Eski okul formamdan kestiğim şeritlerle desteledim
süt kokulu çam çıralarını, sattım size.
Ben atık poşetlerin isli dumanında ısıtırken donmuş ayaklarımı
Siz gözbebeklerimin ışıltısıyla tutuşturdunuz sobalarınızı! ...

Deli! Diye sesleniyorsunuz ardımdan
adım yokmuş gibi, Deli! ...
Öfkeli azarlarınızı salıyorsunuz üstüme seller gibi;
salya sümük bağırıyorsunuz:
ADAM OL! ADAM OL! ADDAM OOL!

Gizli hüzünlerle erken tanıştırdınız beni,
bölünmüş uykularla kırık dökük sevdalara siz saldınız...
Ne kadar erken aldınız verdiğinizi,
Ne kadar erken aldınız...
ÇOCUK OOL! , ÇOCUK OL! ÇOCCUK OOOOL! ...
Evet, yanıtlıyorum sizi...