Delali Şiiri - Alişer Avcı

temmuz’u bir yerlerde düşürmüştük
penceremizden diyarbakır geçiyordu

ırmaklarım onu düşlerdi
uzun yollardan gelir

sesinde uzaklıkların suskunluğu
yüreğinde yorgun bir ezgi
karanfil kokusu elleri

üstümde birikmiş yalnızlık
yüzü tipiye tutulan dalgınlık
buzlardan sıyrılıp yağmurlardan gelir
amansız kum fırtınası
ağır karanlık

sabahın ilk aydınlığıyla varır
kortej omuzlarına yaslanır
gökyüzü suya dokunduğu zaman
ışıksız dünyamın gölgelerine yayılır

kokusu siner geçmişime
çocukluğuma çarpar sesi
ve yenilmez bir zamana dönüşür aşk

geçmez ki gönül yangını
izinsiz bir gösteride buluşalım yine
özlemle geçerek o siyah surlardan

---- daha alacağımız var o meydanlardan-