Delal Şiiri - Nihal Bıkım

DELAL
Delal,
Hazin bir aşk hikayesi olmasın bizimkisi...

Biçareydi gönlüm sensizliğinde.
Uyutuyordum yüreğimi klamlarla.
Meyin içli sesi nem oluyordu kirpiklerimde.
Gül tomurcuklanıp içimde,
Derin bir sessizliği süzüyordu
Her dem vuku bulan geceye.

Aşk bu, zehrini de taşır içinde.

Ve acılarımız...
Tarihseldir ya bu coğrafya,
Acıyı da tarihsel kıldılar üzerime.
Belki yüreğimi de almalıydım kafes içine,
Akmasın diye gönlünün merkezine.

Gözlerin,
Gökyüzünün gri toinlarıyla örtüldüğü
Öncesiz coğrafyamın
Bakir güzelliği gibidir..

Gözlerin,
Ana rahmidir, koruyuculuğu olan.
Sığınmıştım ben de ferine.
Aşkını demliyorum şimdi yüreğine

Gittin...
koynuma yatırdığın ayrılığı,
Gözyaşlarımla dışarı attım;
savurdum bir gece vakti Çiyaye Şingal'e.

Hani güneş doğuracaktı ya, her tahayyülümüz,
Gel güneşle yeni serüvenlere açılalım,
Üçümüz...
Ki güneşle tanışıklığım senle başlar,
Ayrılıkta yavaş yavaş emse de geceyi.

Delal,
Laleş Vadi'si gibi kutsal olan gönlüne al beni
Orada keşfedelim birbirimizin içine girmiş acıları.

Hem ben aşkı çoktan süzdüm koynuna.
Şiirime işledim seni ince motiflerle,
Savurdum sonra asmin kokan dizelerimi,
Bir çarşamba vakti Laleş Vadi'sine.

Tutuşturmuşken elime güçlü bir aşk.
Özlem ile sınava tutma beni.

Delal,
Müsaitse ruhun,
Şimdi de ben geldim acıyan yaralarını dağıtmaya,
Ve gülüşlerimi eklemek için dudağının kıvrımına
Tut elimi birlikte uzanalım sonsuzluğa...