Del Ettin Beni Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Kalas Sükût dur, konuşma dinlensin çenen! İlgisiz tavırlar, del ettin beni Nasıl da yaşıyor kafeste sinen Saçımı yolmaktan kel ettin beni. Kanımı dondurdun, artık akmıyor Kulağın tıkadın gözün bakmıyor Evime girmeye ayak çekmiyor Kurduğum yuvaya el ettin beni. Derdin ne bilen yok hep yoğun başın Üzülmek bilmezsin, akmıyor yaşın? Ciğerim yanarken oynamaz kaşın? İlgisiz kervana yol ettin beni. Üfleyen hep sensin şişen ben oldum Ocakta değilim, pişen ben oldum Bir çıkmaz sokağa düşen ben oldum Ateşe atmadan kül ettin beni. Derdime eğilip tatmam diyorsun Lokmalar ağzında yutmam diyorsun Huyların pazarda satmam diyorsun Sesimi duymazsın mal ettin beni. Kulakta sorun yok kalbin duymuyor Hakikat düşmanın nefsin uymuyor Eksiğin yok ama ruhun doymuyor Ovamı kuruttun, çöl ettin beni. Yontulmamış kütük, hiç duyar mı yas? Dert bilmez, gam bilmez, duygudan halas Dünyada yok böyle muhteşem kalas Kadrimi bilmedin, pul ettin beni Kalpleri kör olur kullar azanda Nefsine kuralı kendi yazanda Elbet ödeşiriz Yüce Mizanda Nikahın altında dul ettin beni