Dejavu Şiiri - Tunahan Ermihan

Ellerin ellerime değdiğinde yanar yüreğim sen bilmezsin
Tabularım harap olur alevinden, susarım tenine
Çölde bir damla su gibi yetişir imdadıma o mahcup tebessümün
Serinlik diye sığındığım gölgelerin anlamsızlığını anlarım
Bir tutam sevda oldum sana demek için açarım dudaklarımı
Dudaklarımda bir bayram heyecanı dilimde dolambaçlar
Kelimeler harp düzeni almış direnmekte
Ben sana seviyorum demeyi denedikçe
Esmer tenimde yabancı bir pembe
Bir an gözlerin beliriyor gözlerimde
En mahrem sahillerden seyredilen akşam güneşi gibi
Seyrine dalıyorum, maddeden kopuyor mana sonra
Sonra yine ellerin ellerimde
Yine ben yangınlarda
Yine gözlerinde akşam güneşi
Seni seviyorum
Seni seviyorum