(Acırım; karnı aç olandan ziyade, kalbi aç olana... “Cenab Şehabeddin”)
/ ne çok korkar oldum sevmekten.../
sevdiklerim, pan’ın kanatlarına takılıp derinden
ya sonsuzlukta usulca yittiler;
ya kardelen ikliminde, solmuş renkler mutasyonuyla
elimden düşlerimi çalıp/ haramice gittiler...
gözlerimde parçalandı bir konkav ayna
bana yabancılaştı, her kırıkta gördüğüm yüz
kıyıların merasim günlerine sunulurken ağıtgözlü serçeler.
{ varoluşumun ontolojisini ayrıcalıklı düşünen canlıya bırakıyorum...}
bak, bir yıl daha bitiyor (beni eksilterek) sensiz.
saçlarımın arasından bilincime süzülen ter
gergef içinde/ saten kanatlı tanrı gölgelerini yıkıyor...
açlık, sefalet ve dudaklarımı kavuran acı tuz
bir yol ayrımında çöllerin, (agnostik yolculuğun giziyle) almış başını gidiyor...
her gün/ ne çok anne; anılarını koruyan gömüt diyarında
ve yüreğinin savanasında biriken/ sızı renkli kırık yapraklarla
yitip giden çocuğunun kokusuna ağlıyor.
gülmeyi bilmeyen yüzleriyle fukara bakışlı çocuklar
kırmızıyı içerden kanatırcasına /
ağızlarında çoğalan nisa suresi
ve son duanın besmelesiyle
arkalarından ayrılmayan ölümün kara tuvalinde/ yetim kalıyor...
{ farkındayım... farkında olduğumun da farkındayım...}
sevgi yalan/ anlatılan bütün çocuk masalları; aşk yalan.
bir soru işareti gibi yüzlerimiz...
engereğin dilinden damıttığımız şarabın esrikliğiyle,
bir durna türküsünde söylenir / giderek çoğalan garipliğimiz.
zamanı tüketiyorum/ kum saatinden akan bir ortodoks yalnızlıkta
ve yüzleşiyorum acının en kan emicisiyle.
umudun ana sıcağıyla binlerce yıldır
tökezlerken adımlarım isli fanusun sırça yolculuğunda,
kanıma saldıran çığlık/ ölümden günler doldurur damarlarıma...
birgün;
saat ölümü beş geçtiğinde
sen karşıla beni...
çözülsün özlemim/ sesimin yankısını saran buzdağlarından
intihar güfteli bir vodvilin tanıklığında,
sarıl, öp
yüreğimin acıyan yaralarından...
/ s ö n d ü r _ ı ş ı k l a r ı _ y a r, _ b u _ g e c e _ s e n i _ i n t i h a r _ e d e c e ğ i m! ../
Mehtap Yasin
Manisa
Gürkal Gençay
Deniz Köşkleri/İstanbul
21.01.2007
Kayıt Tarihi : 22.1.2007 23:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili dostum, arkadaşım Gürkal seninle çalışmak, ortak duygularımızı dizelere yansıtabilmek çok güzel... Ben bu çalışmadan keyif aldım umarım okuyanlar da aynı keyfi alır... İyi ki varsın ve iyi ki her şeye rağmen benim yanımdasın...
''İnsan, acılarının farkına varmalı...''
/
hem şiir hem deneme gibi olmuş..
ama çok güzel..
duyguular imgeler herşey çok güzel..
kutlarım emeğinizi
saygılar efendim
Ama şiir başlığıının anlamı ne.. tek anlamdığım konu bu..
açıklama yparasanız sevinirimm..
saygılar sunarım..
TÜM YORUMLAR (12)