Dehşetin gülü Şiiri - Yusuf Kenan Çağlar

ağzımızda bir kusmuk tadı
gibi kalan hayatlarımızda
öyle uzun uzun sevmeye vakit yok
hayal âleminden gerçeğe bir türlü geçemedik
orda kaldık hep
kocaman dertlerimiz arasında
aşkın ağusunu içebilmek
felaketim ol diyebilmek
bir düşe saplanıp
onunla avunabilmek
ne kadar acı ne kadar zor

dehşetin gülü
her insan mutluluğu tadar mı bilmem
ben tattım acı bir şeydi
biraz veba, biraz kolera, biraz frengi

kalmak gitmekten zor dediler
gittim!
kaf dağında yittim
kaf dediğin ne?
koştum düştüm
ünsüz harflerle cümleler kurdum
hayatta hep detone oldum
anlamadılar beni

dehşetin gülü
akşamın mor ağzında
bu bungun beni bir tek sen anlarsın diye
bir göl kenarında ölü karanfiller yüzdürdüm
ne kadar hüzün varsa hepsini ben sahiplendim
damarlarımda
ölü şairlerin ruhları gezinirken
kendime yok yere ağlamayı öğrettim
çıldırdım alnımın kan yazısı çıldırdım

seslendim
sesime cemre düştü
yankısı karşı dağlara

dehşetin gülü
sen güzelsin diye bak
bu elmayı ordan getirdim…