Dehliz zamanı Şiiri - Gürbüz Öztürk

dehliz;
sözlük anlamını hiç araştırmadığım bir kelime
ama her nedense
sanki anlamını biliyormuşum da
sıcaklığını
kapkaranlık sıcaklığını
şahdamarımda hissediyormuşum gibi
ve
yutucu ve yokedici bir ortamın
ve bir insan yalnızlığının
demir atmış
öylesine sakin
ve fırtınasız bir
limanındaymışım gibi sanki
ve kilometrelerce sürsün istiyorum,hiç bitmesin.çıplak bedenimle sonsuz bir
karanlığın tadını çıkarırken,canımın tek istediği bedenime serin kavak yaprak-
larının değivermesiydi.
yine canımın istediği;
çıkar yüklü,düşünebilme kâbiliyetine sahip
beyinleri olan
beyinlerini kendi kişisel çıkarlarına
alet etmeyi
mastürbasyon derecesinde kendine
zevk edinmişlerin
bu dehliz yolculuğunda karşıma
çıkmamalarıydı.
durup durup çok şey istediğimin de farkındaysam da bunun aslında çok şey
olmadığını,isteklerimin sadece
benim ruhumla alakası olduğunu
ve ruhuma hiç bir şekilde
öksüz evlat muamelesi yapamayacağımı da
biliyordum.
aah şu anım.şimdiki zamanım;
tatlı bir dehliz zamanı.sanki günlerce tarlalarda çalışmışım ve bir kırmızı
şarapla yorgunluğuma noktalı virgül atmışım.
uyanık olmakla,uykulu olmak arasındaki
tarifi imkansız
noktalı virgül'ün iki yakasındaki
bu tatlı gidiş-gelişler
dünyada kalma ya da kalmama
tercihi değil
o aradaki dehliz zamanından
kendimi kurtaramamamın ifadesi;
ve en önemlisi kurtarmak gibi
bir çabamın olmamasıydı.
Şarap sıcaklığı bedenime öldürücü bir yılanın zehiri gibi yayılırken, yılanın tabiatın sıcağı karşısında girdiği kalıba giriyorum
fakat aldığı
tavrı hiç beğenmiyordum
tehlikeli olmayı sevmiyordum.
Dehlizler tehlikeli diyorlar ya bunun doğruluğunu kabul ederek birşeyler söyleyecek olursak ben bu sonsuz karanlığın içinde bir iyilik füzesi olarak
yolculuğuma devam etmek istiyorum.
'Ruhumun aklımdan
talebi buydu'
.................................
aaah şu anım,şimdiki zamanım
tatlı bir dehliz zamanı