Deham İçten Şiirleri - Şair Deham İçten

Kalmadı tabii maya
Her şey döndü yapaya
Nebattan insana kadar
Genleri param parça.

Kalp, yürek insanda merkezi yer
Sadece bir et parçası görmeyin
Tüm duyguların kaynağıdır o yer
Iyilik ve kötülükte renga renk.

Kendimi bildim bileli
Kamburum hiç düzelmedi
Mucadelem çok seriydi
Kamburum pek belli olmadı.

Kan su olurmu?
Buz tuz olurmu?
Seninkine kanın kaynar
Elinkinden yar olur mu?.

Huyları suları aynı
Dersin abla bacı
O da onun meslekdaşı
Kapıcının arkadaşı.

Bu sene az yağdı kar
İnsanlar sabırsız ve naçar
Kar mevsimin,yazın mayasıdır
Tabiatın hayatın,geleceği kar.

Kara bahtım, kör talihim
Sendin benim nefret ettiğim
Haham da mı muska yaptın?
Sen oldun benim acelim.

Kara bela, kara bela
Sensin bu gönlümde yara
Kafan taş mı, yoksa pola?
İzanın yok, kara bela.

Kara kara düşündüm
Bunca dilek diledim
Niyaz edip, yalvardım
Demek ki budur talihim.

Biir mum olup aydınlatmak
Gerektiğinde derman olmak
İçtimai olup empati yapmak
Karanlıkta ışık olmak.