Deha Şiiri - Naime Erlaçin

“bir resim asla bitmez,
bitirdiğin zaman ruhunu öldürmüş olursun…”*

şiir gibi!

eskilerden
bir yaşam diliminde
renklerin karmaşık ritminde
farklı bir boyuta geçiş
:
alıcı kuşlarca özgür
vahşi bir deha dikiliyor karşıma
adı: Picasso
huysuz geçimsiz
tutkulu bencil
çılgın akışlar kovalayan nehrinin yatağında

aşk gibi!

acı suya karışmış
tatlı su
gerçekleşmiş kehanet
bir ün salıyor boşluğa
sürrealitenin doruklarında

“resim yapmak öğrenilmez, kendin ol! ..”**

sevişmek gibi!

aşka özdeş kılmak sanatı
dehaya özgü olmalı
imreniyorum!

Matisse’i kıskanırdı
büyüktü oysa
gurur okunuyordu gözlerinde
yenemediği tek kadın
bir kısrağa dönüşürken arenada

kanıyla sulanmış tuvalleri
bitmemiş resimleriyle bir gün
arenada veriyordu son nefesini
kendi olarak

ayakta ölen bir boğa gibi!

(*) ve (**) Picasso’dan…

(17 Ağustos 2004)