Değnekten Atlarımız Şiiri - Uğur Musab Ş ...

Değnekten atlarımız, tahta kılıçlarımız vardı,
Sonra yerini akülü arabalar, bisikletler aldı.
Yağ ve bal satarım oynar, dost satmazdık.
Zira, dost ve arkadaş satanlara bakmazdık.
Kimin ailesi zengin, kimin fakirdir bilmezdik.
İple kirman çevirir de, entrikalar çevirmezdik
Oyun misketlerimiz, misket bombası değildi.
Kazık, yüzük saklama ve beş taş oynardık
Ne doğruyu, ne de yalan sözü saklamazdık
Arkadaşlarımız ne tiner, ne de sigara içerdi
Kör ebe oynardık, hiç birimiz kör de olmazdı.
Yakar topunda, topumuz kimseyi yakmazdı
Oynadığımız top patlayınca, kimse ölmezdi.
Çelik çomakta, büyükler küçükleri dövmezdi
Ya kıter, ya da üterdik Yeşil çam artistlerini
Ne taciz ne sapık vardı, alırdık şekerlerini.

Gazoz içecek paramız yoktu, kapakları vardı
Bazen ben, bazen de kardeşim kapak arardı
Kızlar ip atlar, biz mahalle maçları yapardık
Bazen okulu asar, gizlice sinemaya kaçardık.
Sapanla kuş avına çıkar, elimiz boş dönerdik.
Bahçelerden elma çalan, çocukları döverdik.
Kartpostal, pul, para, koleksiyonu yapardık
Stat duvarına tırmanır, beleş maça bakardık
Kışın kartopu savaşı yapar, yalandan ölürdük.
Sekiz güvercin oyununda sekize bölünürdük.
Yalancı tabancayla, kovboyculuğa özenirdik
Köşe kapmada kazanır, köşeyi dönemezdik.
Yanan sobamız tütmez, yüz de karartmazdı.
Akşam erken yatılırdı, kimse geç kalkmazdı.
Ne atari, ne bilgisayarımız vardı oynayalım
Ne kreş, ne anaokulu, ne park oyalanalım.
Ağaçlara salıncak kurup uçmaktı zevkimiz
Ateşin üstünden atlardık, akşamları kimimiz
Bilye tekerlekli arabalar yarışırdı, yamaçta
O zamanlar ayrıcalıktı, bu arabalar revaçta.
Kimi tahta tekerlekten, kimi tekeri demirden
Kimi o kadar hafif, kimi kalkamazdı yerinden.
Yine güzel bir çocukluk yaşadı, bizim nesil.
Fakir aile çocuklarıydık ama onurlu ve asil
2018