Değneksiz Çoban Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Değneksiz çobana dönmüşüm odamın yamaçlarında,
Sırtımda çilelerden örülmüş bir kara kepenek,
Başımda karagünlerimden miras bir keçe külah,
Ayaklarım yalın-yapıldak,
Kırılıp yanıma inmiş kollarım, ellerim,
Kotun koyun önüme düşmüş
Düşüncelerim.

Anılarımı güdüyorum duvardan duvara,
Döşemeden tavana, tavandan döşemeye,
Pencereden kapıya, kapıdan pencereye,
Anılarımı otlatıyorum kavsız-kavalsız,
Anılarımla yaşıyorum ağızsız-dilsiz geceden sabaha,
Kimisi körpecik bir kuzu anılarımın,
Kimisi bir karakoyun, kimisi bir beyaz koç,
Tümünde senden bir ses, senden bir soluk,
Senden bir renk, senden bir iz,
O yüzdendir ki; anam-babam,
Beraberiz.

Değneksiz çobana dönmüşüm senden sonra,
Kalmışım bir kuru başımla ve bir kalabalık sürümle,
El-etek çekmişim dünya nimetlerinden,
El-etek çekmişim cümle mutluluklardan,
Bir lokma, bir hırka umudunayım yamaçlarımda,
Karasevdamdan başka hiçbir şeyim kalmamış
Avuçlarımda.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 7-8/100)