Değnek Hanım Şiiri - Eyup Şahan

Değnek Hanım

Senin pozun neden bırak tafrayı?
Burnun yükseklerde oy değnek hanım.
Okuyan yok seni kapat sayfayı,
Kendini kenara koy değnek hanım.

Akılsız bir başa neylesin taban,
Süs için büyütmüş belikli baban,
Seni baştan savdı köydeki çoban,
İşin zora girdi hay değnek hanım.

Tespih de ipliksin eskidin gitti,
Kız kurusu oldun ümidin bitti,
Gezme buralarda canıma yetti,
Ömrünü harcadın vay değnek hanım.

Kurumuş bir çırpı sendeki bacak,
Çok kurum bağlamış yanmıyor ocak,
Bir maymun iştahlı açarsa kucak,
O günü yaşadım, say değnek hanım.

Boyun bir ellide enin çok yetim,
İnsaf eyle biraz dilin kaç santim,
Nefsini öldürmek senin niyetin,
Zengin sofrasında doy değnek hanım.

Süslenip püslenip bezensen bile,
Senin genlerinde olmalı hile,
At artık kibiri düzen ver dile,
Eyüp’ten öğüdü duy değnek hanım.

Eyüp Şahan
Ankara 13.7.2011