Değmezmiş Şiiri - Nuh Ali Berk

Günden güne koptu gönül bağımız
Menfaatçi dostluk oldu çagımız
Değmezlere değer verdik çoğumuz
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Ne birini kırdım, nede ben üzdüm
Zor gün dostlarını kalbime yazdım
Kaç kere yar uçtu, kaç kere tozdum
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Kader deyip, biz çekince cefayı
Düzenbazlar sürdü zevki sefayı
Unutmadım dostlar, amma vefayı
Degmezmiş hemşerim buna degmezmiş
*
Ne Allah korkusu ne kalmış haya
Saglam olsa buzulurmu o maya
Kasıt yoksa, göz yummuştum hataya
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Belalardan, tek başıma sıyrıldım
Ne biri kolladı nede kayrıldım
Kimler için ben kimlerden ayrıldım
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Bir çok insan magdur bi çare kaldı
Hüzünden kederden payını aldı
En sonun da gördük, bak neler oldu
Değmezmiş hemşerim buna degmezmiş
*
Yüreğim atarken hep Vatan diye
Niye anlamazlar bizleri niye
Can Yurdumuz hariç, oda Türkiye
Degmezmiş hemşerim buna degmezmiş
*
Kendimi davama sadık kılmıştım
Gel deyince hiç sormadan gelmiştim
Her sözünü ilkem, Marşım bilmiştim
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Suç bende mi diye, ben beni yerdim
Boşaymış hep çabam kendimi yordum
Ne emmim, ne dayım, hepsini gördüm
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Yaram derin can evimden vuruldum
Gönül bu ya, pek çoguguna kırıldım
Kul Hızır’ım, çok koşturdum, yoruldum
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)