Değmeyin Yüreğime Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Değmeyin nehirler aksın, yağmurlar yağsın, tohumlar göversin
Gülü, çiçeği dala, mehtabı geceye, güneşi güne
Sevdayı ve aşkı sevene
Yarınlarımız harcanmasın diye
Geleceği gençlere
Ülkeyi aydınlara
İşi
Uzmanına, erbabına
Bırakın
Dalları kırmayın
Tomurcuklar açsınlar
Hemde hesapsızca
Varsın
Gül bahçeleri
Gülü anlayan
Bülbüllere
Kalsın
Her yürek gül gibi baksın
Sonsuzluğa
Şu
Yüreğimden coşan
Suskunluğum
Ruhumda kopan fırtınalar, özgürlük içindir
Beni bana bırakın, dokunmayın bana, dokunmayın

Hiç sönmedim, tükenmedim çünkü özgürlük ateşiyim
Âlem şahidimdir, tüm doğanın önünde
Etrafımda
Semazanler gibi dönüyorum
Ben döndükçe
Ben yandıkça
Lavlar taşıyor
İçimden
Çünkü tükenmeyen umutlarım var
Benim
Ve
Daha ölmedim
Çıkıp gelsede
Ölüm
Ölmeyeceğim
Çünkü
Şahin oldum uçuyoum, diyar, diyar umutlardayım
Simvana'da Şeyh Bedreddin, Dersim'de Seyit Rıza'yım

Koltuk uğruna, şöhret uğruna
şahsi çıkar uğruna
Değmeyin efkârıma, değmeyin hayallerime
Değmeyin yüreğime
Emeğime
Dilime
Düşünceme
Gelmeyin üstüme, üstüme
Uzak durun benden
Çünkü
Ben
Cilo Dağı
Ergan Dağı
Habur Suyu
Munzur Çayı
Ziyaret Tepesi
Geliyê Zîlan kadar
Dertlerle sırdaşım
Ve
Yılmadan
Sinemde taşıyorum özgürlük
Umudumu
El çekin benden
Bana, bırakın beni
Şu kötü gidişle, hiç bir yere varılmaz
Haykırıyorum, bırakın alın terim damlasın toprağa

Mehmet Çobanoğlu
07.03.2023
İstanbul