Değmiyor Be! Şiiri - Serap Çelik 2

Bir zamanlar acılarımdan,
Gece, gündüz kıvrandığım...
Anlarım geliyor aklıma.
Ağlamaktan,
Gözyaşlarım ile ıslanan yastığım.
Kan çanağına dönen gözlerimle,
Sabaha dönmeyen gecelerim şahit oldu.
Ben; bugün de...
Kahrımdan ölmez isem!
Bir daha ölmem diye diye...
Kendimi teselli ettim.

Etrafımda herkes konuşuyordu...
Susmuyordu......
Lakin!....
Benim tek bir kelime bile....
Anlamadığım hallerim oluyordu.
Herşeyden, herkesten sıkılmıştım.
Herkesten.....
Herşeyden....
Sıkıldığımm günlerim,gecelerim..
Herşey birbirine karışmıştı !
Bazen hangi ayda olduğumu bile
Unutuyordum!
Durum böyle olunca artık..
Tarihlerde umurumda olmamaya başladı.

Bezgin...
Bitkinnnn..
Depresif hallerdeydim!
Aradan aylar, yıllar geçti.
Şimdi....
Bu günlerime bakıyorum da!
Geçmişte......
Duvarlar sırdaşım,
Geceler yoldaşım,
Gözyaşlarımı akıttığım yastığım,
Tesellim olmuş.
Şimdiler de ise....
Aynada ki yüzüme bakıp,
Cevabı ;
Belli olan soruyu soruyorum !
Değer miydi ?
Tabii ki !
Cevap değişmiyor ;
_DEĞMEZDİ.

Aslında....
Bu soruyu bir de o günlerde
Yaşayan bana sormalıydım !
Ama neredeeee.....
Git anlat ona,
Anlatsan ;
Anlamaz...
Konuşsan ;
Duymaz.....
Ama Neyse ki şimdi iyiyim.
Geçtiii...Gitti.
Şimdi......
Çok güçlüyüm.
Yokuş yukarı, dağ , tepe..
Nefesim kesilmeden yürüyorum
Ve...
Hiç zorlanmıyorum.

Bu hayatta....
Öğrenecek çok şeyim var ?
Ömrüm yettiğince öğreneceğim..
Öğrenmeye ;
Ömrüm yettikce de devam edeceğim.
Beni....
Üzenleri hayatımdan defedeceğim.
DEFEDECEĞİMMM .....