Değiştim Biraz Şiiri - Gülay Çelık

Değiştim biraz.
Herkes kadar, hayat kadar.
Sevinci burnunda tüten kahkahalarım yok artık
Kapandım biraz.
Efkar basınca yüreği böyle oluyormuş meğer insan.
Yürüdüğüm yollar daha kıymetli
İzini sürüyorum yıllardır.
Karnıyarık yiyemiyorum mesela çokça zamandır
Senin yiyemediğin zamanlar düşünce gözlerime geçmiyor boğazımdan.

Değiştim biraz.
Herkes kadar, hayat kadar.
Benim de dünyamda rengi rengi gri orta yollar yok artık
Ya yokluğun var ya yaşayamamışlığın hal-i kederi.
Üzerime çığ düştü
Olmaz deyişinle çöken zamansız kış ile birlikte.
Hayallerim yok, planlarım yok
Ne getiriyorsa hayat onu giyiyorum üzerime
Artık sen giydir beyaz gelinliği de başımın mezarına.
Umutvari çıkar yollarım yok benim
Seni yaşatıyorum da içimde, kendi ölümüme engel olamıyorum bu ahir zamanda
Sığ kalmış çığlıklar sürüyorum çoğu zaman dilime
Sen varsın diye orada ses etmiyorum bu hırçın kalabalığa.

Değiştim biraz.
Herkes kadar, hayat kadar.
Ellerin yok ya güneş ısıtmıyor mesela
Kuşlar da eskisi gibi neşeli değiller
Sıkı tut,
Bir yudum öpücük konduracaklar benden yadigar sana
Gözyaşlarımla doğru orantılı bir ömür saklıyorum avuçlarımda
Deniz oldu, okyanus oldu
Bana mısın demedin.
Kırdın, döktün, olmamış saydın hatta
Bir de değmeyecek yüzlere tattırdığın küçük düşürülme hissi düştü alacak payıma
Canın sağolsun.
Elbet alışacağım.
Unutmayacağım ama alışcağım.
Kara deftere gömeceğim içime dert diye işlediklerini.

Değiştim biraz.
Herkes kadar, hayat kadar.
Ama sakın peşin hükümlü olma
Sen hala,
Sen hala sevdiğim adamsın..