Artık ben değiştim.
Kaptan kaba döküldüm dostlar.
Ağaçlardaki kuş yavrularını merak edip,
Tırmanmıyorum artık.
Neydi halim o zamanlar.
Zincirle bağlasalar,
Tepeme yumruk atsalar,
İnatla çıkar bakardım.
Bütün yuvalar benden sorulur.
Bilirim ne yaptıklarını.
Şimdi derdim başka.
İnsan kaptan kaba dökülünce durulur.
Beni futbol değil,
Güzel bir resim heyecanlandırıyor artık,
Baktığımda.
Çoçukluğumda deli gibi koşardım.
Mahalle aralarında.
Plastik yuvarlağın peşinden.
Kim bilir ne çok kavga ettik.
Sudan sebeblerle.
Şimdi hepsi,
Gözümün önünden geçti birden.
İnsan kaptan kaba dökülünce,
Değişiyor eski düzeninden.
Yalnız uyumuyorum artık,
Uykum üç kişilik.
Bedenim düşlerim,ruhum,
Üç kişilik.
Sahipsiz gezdiğim günler geçti.
Geç kalırsam sofraya,
Gözleyenim var bilirim.
Kapıdan girince içeri,
Kızıma hesap veririm.
Değiştim artık ben.
Kaptan kaba döküldüm.
Şimdi babamı daha iyi anlıyorum.
Kızıma her konuda hak veriyorum.
Kayıt Tarihi : 15.3.2006 20:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!