Değiştik Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Sayfalarında hicran bestelediğim,
ıssız raflarımın tozlu defterleri arasında buldum sana bu şiiri.
Her satırında terk ettiğin yeri kanatan
yalnız bir gencin buruk yakarışı yatıyor.

Öylesine susuzmuş ki o zamanlar sana,
her gördüğünde kör olmuşçasına
tozlu kiremit kokulu sokaklarda
Önüne neyin çıkacağını bilmeden
serseri savurgan bir sevinçle
mutluluğun acı narasını atarmış.

Hangi köşe başından dönse,
karşısına çıkan ayrılığa meydan okurmuş gibi,
ıslıklarına gizlediği gözyaşlarıyla Allah'a ettiği duaları,
Tükenmişliğine siper edermiş...

Sen hiç bilmeyecek olsan da
O en sevdiğiniz şarkıyı,
Yüreğindeki soy ağacının kökü yapıp
Saydam gözlerindeki nehirle sularmış.

Tenine değil de terine dokunmaya çalışanlara inat,
O en saf haliyle, bir gün sevecek diyerek
Çöl ortasından topladığı gelincikleri yollarına serip
Mahkûm bakışlarıyla, yitik eylül akşamlarında seni beklermiş...

Şimdi bakıyorum da
Öyle bir vicdan bırakmışsın ki bana,
Kapımda küfür ettiğim dilenciler
Avlusundan geçip gittiğim camiler
Yüzlerini görmek istemediğim komşular
Ve yarın öderim deyip de,
Bir daha asla uğramadığım esnafların ızdıraplarını içtiğim içkileri,
Benim değil senin günahların...