Değişti Zaman Şiiri - Abdurrahman Başpınar

Değişti zaman
İstemesek de akıyor zaman
Etrafını aynı bulamazsın
Bir an durup bakınca
Çünkü değişiyor insan
Dün dertleştiğin aynı adam
Bu gün seni anlamıyor
Yetişemediğin değişim bilmecesi
İstesen de istemesen de yoruyor
Nedir insanı değiştiren
Sabah sana hep hak veren
Akşama muhalif oluyor bilinmeden
Bu anlamaya çalışıyorum ben
Dostluğun tozlu dosyaları elimde
Hesaplıyorum alacaklıyım hepsinde
Boş ver kelimesi var hep dilimde
Değişiyor insan küçük ahalimde
Aslında dostluğun hesabı yapılmamalı
Uzakta kalan hasretle anılmalı
Anlıyorum insan bu yanılmalı
İstiyorum yanılan ben olmalı
Yıkıldı sanırım toplumun temeli
Hiç bir şey olmuyor ebedi
Hep bana diyen o kalpler
Bilsinler ki bir gün yenilecekler
Kardeş kardeşe hiç uğruna küsüyor
Arada dedikodu poyrazı esiyor
Kapalı kapıların açık önünde
Herkes kendince ahkâm kesiyor
Meseleyi anlamak çok zor
İnanmıyorsan git dedene sor
Dedeni bulamıyorsan eğer
Anla ki giden geri gelmiyor
Atadan mı miras bu buz yaşam
Her doğan güneş batacak akşam
Sende otur düşün bu akşam
Deme ki gelen ağam giden paşam
Garbi çöktü yine muhabbetin üstüne
Dinamitler bağlandı gönül köprüsüne
Her sinirlenen bir anda küfrediyor
Sevgili dostunun hayali büstüne
Deli yine de karaladı bir şeyler
Kastım yok insan olana beyler
Benim gücüm ancak kelamıma yetiyor
Dahasını aciz gönül ne eder neyler…

Abdurrahman BAŞPINAR 27 HAZİRAN 2010