Değişti Şiiri - Duygu Çalşimşek

Düşlerim değişti artık
Yazılarım, kara yazı...
Kışlarım, kara-kış oldu...
Değişti yokuşlarım, koşuşlarım...
Yollarımı kapatmışlar
Duvarlar atlıyor, düşüyorum
Dizlerim kanıyor, avuçlarım kanıyor
Bakıyorum avuçlarıma
Senden öğrendiğim kaderime...
Kanım bile eskisi gibi akmıyor
Pıhtılaşmış yüreğim
Coşkun ırmak misali akardı halbuki...
Sözlerim değişti artık;
Sevgiden yana cümleler
Mümkünse kurmuyorum...
Ve bakıyorum da;
Dostane sözlerim, yeminlerim
Bir kuytuda yitmiş...
Sitemkar cümlelerde değil
İçimden geçenler...
Sitem edecek kim kaldı ki...
Gözlerim değişti artık;
Uğruna şiirler yazılan,
Ya da ağlatan vesaire (onların yalancısıyım) ...
Bakamaz oldum hiçbir şeye
Eskisi gibi içten...
Bakamıyorum ne bileyim
Kaybettim ışığımı
Oysa o ışıkla aşmıştım
Tüm yollarımı...
Ellerim değişti artık;
Dokunmak gelmiyor
İçimden...
Ya da sarmak dostlarımı...
Bir sokak kedisinden bile esirger oldum.
Sadece sigaramı tutuyorum
Tüm samimiyetimle
Sen de gördün öyle değil mi?
Yollarım değişti artık;
Bir sokak öteden giriyorum bizim eve;
Komşu bahçenin kestirmesinden...
Mahallenin maskotu
Gözlüklü kadına da selam vermiyorum.
Ya da mahallenin doğulu,
Kara kaşlı, kara gözlü çocukları
Sevimli gelmiyor gözüme...
Minibüs kornalarından da çok sıkıldım
İstasyona gitmek te gelmiyor içimden
Hele meydana inmek...
Vapurun seside,
Kulağımı tırmalamaya başladı...
Trene koşan insanları da seyretmiyorum...
Gülüşlerim değişti artık;
Deli kahkahalarımın yerine
Tebessüm eder oldum...
"Sen gülünce..." diye
Sözlerde edilmiyor...
Şarkılarım da değişti artık;
Aşktan, sevgiden bahsedip
Güzelmiş gibi gösterenler
Yalan söylüyor kulaklarıma...
İsyan türküleri dinler oldum
Son ses...
Bir de Ahmet Aslan...
Anlamını hiç bilmediğim ama
Canımı yakmayı başaran şarkılar...
"Meso, meso"....
"Gitme, gitme" demekmiş...
Anlamını öğrenmeden evvelde
Hissetmiştim ben, sahiden...
Tanımadığım tenin aslında
Tanıdık olduğunu,
İçimde mekan tutanın kim olduğunu,
Biliyordum desem...
Bu adamı bana sevdiren insanla
Geçmişlerinin...
Düşüncelerinin...
Gidişatlarının...
Ne kadar tezat olduğunu da
Adım gibi biliyorum mesela...
Son bir yıldır, ışıklardaki
Küçük çocuk çekiyor dikkatimi...
Ellerini nefesiyle ısıtmaya çalışan,
Soğuktan titreyen,
Uzun kirpikli, güzel gözlü çocuk...
Tahminimce doğulu çocuk...
Önünde;
Beyaz ama kirden grileşmiş olan eski tartısı...
Ve ben ağırlığımı bildiğim halde,
Her geçişimde ona uğruyorum...
Geçenlerde son bir liramıda ona verdim
"Bak sen benden daha zenginsin" dedim...
Yürüdüm, gittim...
Hala kulaklarım da mesela...
Hocamın şu sözleri;
"Seni düşüncelerin yüzünden çok yargıladım,
Belki kırıcı oldum...
Ama sen beni, on yedi yaşında olmana rağmen
Beni yanılttın... Herşeyi bildiğimi sandığım halde.
Senden çok şey öğrendim aslında. Hiç birşey bilmediğimi,
ve asıl önemli olanın
Düşünceler değil -duygular- olduğunu ki daha niceleri...
Gözlerindeki mutluluk ışığı
Hiç sönmesin. İnşallah bir kızım olduğunda sana benzer,
Senin gibi bakar bana... Yolun açık olsun güzel kızım."
Bir tezatlık örneğide buydu...
Değişti doğduğu yer yüzünden insanlara olan bakışım...
Ön yargım, at gözlüklerim nerde?
Çoğaltabilirim aslında
Ama istemiyorum...
Bi çok şey değişti de...
Değişmedi;
Sevgilimi hala ne kadar çok sevdiğim,
Ona karşı zayıf duygularım
Hala zayıf, biliyorum...
Dostlarıma olan içerleyişim de aynı,
Sevgimde...
Her sabah beni uyandıran
"Osman Abinin Canciğer" şarkısı...
Sabah uyandığımda;
"Bismillahirrahmanirrahim...
Sana çok şükür Yarabbi'm..."
Deyişlerimin akabininde zikrettiğim isim...
Şükrettiğim, şükredeceğim isim aynı...
Hala "Kazım Koyuncu'nun Dido'su"
Beni ağlatabiliyor, içimi acıtabiliyor...
Dido ne demek bilen var mı?
Ben bunu Kazım'dan duymak isterdim...
Sevdiğim şarkıcıların
Ne kadar tezat olduğu da ortada...
Adını zikrederken dilimin dolaştığı,
Ebediyete göçtüğü için dualarla andığım
İnsanda hiç değişmedi...
Ama belli ki yazdıklarım çok değişti,
Yazacaklarım da...