Değişiyorum. Şiiri - Zeyneb İçli

Değişiyorum.
Güz mevsiminin son günlerinde giydiriyorum bu kimliği üzerime , mevsimin sesini duymuş, küpe etmişim.
Yaşamanın eriyip giden bir nokta olmadığını hatırlamışım.
Yaşamanın, cesurca ben buradayım demek olduğunu öğrenmişim. Hiramın münzevî griliğinden üzerimdeki libası sıyırarak ayrlıyorum şimdi . Yeni bir libasımın olup olmayacağını var ise kara mıdır , ak mıdır olduğunu bilmeden griye çalan herşeyden vazgeçerek değişiyorum.
Adını söylemeden yürüttüğüm kelimeleri değişiyorum.
İçimde ,Zamansız, mekânsız nefese doğru koşan atları dizginliyorum. Başrolünde olduğum hayatın kenarından dolanmayı bırakıyorum. Bahar gibi karşıladığımı kış gibi uğurlayarak değişiyorum. Heycanlarımın üzerine düşen bîtap ,hissiz gölgemi kaldırıyorum.
Duyduğum her acıda izini görmekten vazgeçiyorum. Bu kabulleniş ki kırk kemiğimi kırmış, canıma canıma batmış olsada kirpiklerimin bulutları andırdığı bir gecede anahtarımı yanıma almadan evimi terk ediyorum.