Engelleri kaldırdım, kendimi kendime kırdırıyorum.
Dehlizlere gün verip derinlerde geceliyorum.
Gerçeğin eksik bir yüzüyüm sadece. Yüzümü yüzünle takas edip, yönümü yönüne gömüyorum.
Devşiriyorum, dengeliyorum
ve değişiyorum.
Şu derenin değmedik danesini
geri bırakmıyorum suyuna. Çocukluğumun körebesine dönüyorum, elim sendesine, her zerresine.
Koyup iki zamanı eski bir namlunun ucuna, tek yürek atışına sıkıyorum. Püsküren her şey gibi şaçılıyor anlar. Üstüme başıma gazete örtüp, kızıl saçlı kemancıları bekliyorum başucumda.
Biliyorum fazlası yok.
Ya gün doğacak
ya mum,
kendi yatsısına.
-Haziran-
Kayıt Tarihi : 11.4.2020 16:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Taylan Çakmak Haziran](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/11/degisiyorum-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!