Değişiyor insan! Şiiri - Lokman Demir

Biliyorsun sende,
Beceremezdim senden önce seviyorum demeyi,
Yada sevgimi göstermeyi.
Umudun kırık kanatlarından uçurtmalar yapmayı,
Yüreğimin onarılmaz yaralarını başkasının gözleriyle yamamayı...
Herşey değişiyor işte zamanla!
Bütün olmazların olduğu gibi;
Haykıra haykıra, bütün lügatleri paralarcasına
Seviyorum demeyi öğrendim,
Zaman de istersen, varlığına eşdeğer
Herşey değişiyor işte!
Hayatın kıyısında demirleyen asırlık gemiler gibi;
Çürüyor insanda, uzaklık ayrılık adına bestelenmiş şiirlere vurgun yiyerek,
Birşeyler eksiliyor her gidenin ardından bakarken
Herşey yarım kalıyor, umuda hayata yaşama dair ne varsa...
Acizliğini anlıyorum, çaresizliğini, kimsesizliğini,
Her ayrılıkta ölümün ulaşılmaz doruklarını,
Herşey değişiyor işte...
Bir hayat, bir ömür bitiyor göz kapayıp açana kadar.
Bi bakıyorum, ayağım ölümün kıyısında,
Sevdanın uzaklığında boş geçtiğini...
Ve dedim ya ölümün kıyısında ölümün ulaşılmaz olduğunu,
Tutunamıyorum bende ne hayata ne ölüme...
Değişiyor insan!
Bilmediğin kadar,
Unuttuğun kadar değişiyor herşey...
Sensizlik!
Benimle beraber...