Değişim Ve Dönüşüm Şiiri - Özlem Saba

Kocaman bir evren var gözlerimin önünde ancak, içi ne boş, sınırlarım ne dar.
Ellerimde henüz nasıl şekilleneceği bilinmeyen bir çamur.
O da kendi çarkında dengede olduğu veya dengeden çıktığı anda, az ya da çok suyun ona katacağı değeri ve de götüreceklerini henüz pişmeden öğrenemeyecek olan.
Aldığı şekilden sonra hayatını nasıl ve nerede idame ettireceği, Tanrısının ona biçtiği kaderden başka şansı olmayan, bir kelebek dokunuşuyla şekillenip, yanmanın gücüyle sert taşlara dönüşen.
İçinde aşk ve bilgi olmadan hiç bir işe yaramayan,
İnsana yok olmanın ve yeniden olmanın ne demek olduğunu öğreten bir çamur.
Tıpkı insan gibi...

Her şeyin birbirini tükettiği bu dünyada, muslukları sonuna kadar açık olan şu dev havuzların üstten dolup alttan boşaldığı gerçeğini ne de çabuk unutuyoruz.
Ölüm anlamsız kılarken hayatlarımızı peki bu hayatı değerli ve anlamlı kılan şey nedir, nedir insan oğlunun elinde kar kalan?

Aldığı son şekilden sonra artık aşka da inancı kalmadıysa.
Neye inanır, ne ile yaşar insan?
Bulan, bilen var mı?
Ben henüz bulamadım...