Değişim ve Biz Şiiri - Karahan Yılmaz

Gelin çıkaralım hayatımızdan yanlış olan ne varsa
Yeni baştan tutalım çetelesini sevincin ve kederin
Geçmişi aklımızın diyalektiğinden geçirelim bir bir
Birlikte sorgulayalım doğruların doğruluk derecesini
Çünkü yeni ve derin tahlillere ihtiyacı var düşlerimizin

Bakın nasılda dönüşüyor her şey kolayca kendi zıddına
Dost düşmana, beyaz siyaha, doğru yanlışa, gece sabaha
Biz neresinde ne kadarını içselleştirebildik bu değişimin
Doğru olan içinde değişmek mi yoksa değişime direnmek mi
Kim verecek kararını bunun, kim kime nasıl anlatacak
Kalmamışsa hayatımızda hiç bir önemi ve anlamı şüphenin

Ne kadar biz, biz olabildik kendi hayatımızı yaşarken
Neleri kurtarabildik bir yangının başında ve sonunda
Aşklarımızı ve en güzel günlerimizi israrla ertelerken
Cömertce harcarken gençliğimizi bir ömrün safağında
Nerede, neleri unutmuştuk çıkmadan önce bir yolculuğa

Gittikçe küçülürken dünya, çetrefilleşirken hayat
Yenilgiler, yanılgılar ve yalnızlıklar kuşatırken bilincimizi
Alınıp satılırken dolarla köşe başlarında insani değerler
Öyle çabuk benzedik ki düşmanlarımıza birer ikişer
Tanıyamaz olduk yirmi yıllık dostlarımızı yanımızdan geçerken

Bilgi çağının sanal ve sınırsız “gerçekleri” arasında
Bir ütopyanın usul usul bitişini seyrettik telaşla, korkuyla
Ne kahramanlık masalları, ne de gündelik üretilen umutlar
Durdurabildi neo kapitalizmin içimizdeki bu kuralsız yükselişini
Ve teknolojinin toplumlara empoze ettiği mekanik refleksler
İnsani insan olmaktan çıkarıyor anlayın artık ey kadim dostlar..

Haziran 2005 – Metz