Değişim Şiiri - Yusuf Bilge

Çürüyen nefeslerde sözlerimi yitirdim,
Düşüncem, kayda geçen ifâdesine tuzak;
Sığınsam bulutlara, şimşeklere karışsam,
Gürleyen yüreğimdir, şavkım kendime yasak.

Dilimin ucundaydı, unuttum şarkımı da,
Mehtâbı gecesinden koparan ellerdeyim;
Bir avuç suya muhtaç alnımdaki kor ateş,
Ağlayan nar içinde kül-bastı hallerdeyim...

Ne kementler atmıştım göz kırpan yıldızlara,
Hâyallerime küstüm hepsi de boşa çıktı;
Eğlenceli bulmadım oynadığım rolleri,
Fildişinden kulemi ben-merkezliler yıktı.

Sürüdüm bedenimi, bir ora bir buraya,
Kimi yerde ayaktım, kimi yerde baş oldum;
Düşmanların merdine belki gülden yumuşak,
Dost görünen nâmerde, katılaştım, taş oldum.

Kürelendim kar misal, çığlarla yuvaklandım,
Koptuğum bayırlarda şimdi yabanlar gezer;
Hasretim rüzgârların kavuran soluğuna,
Eriyen gecelerde, bir naz var, gönlüm üzer...

Ben, gözlerin sustuğu, dillerin kitlendiği,
Düşlerin şoklandığı dermanla geliyorum;
Hiç sorma kimliğimi, bir “uyur gezer” gibi,
Tuğrası mâverâdan fermanla geliyorum...