İnanmıyorum ben bu dünyaya,
Taşlara, insanlara, hayvanlara,
Önceden başkaymış bunlar,
Taş önceden yüksekmiş, aşınmış küçülmüş.
İnsanlar önceden vahşiymiş, öğrenmiş uysallaşmış,
Hayvanlar önceden saldırganmış, eğitilmiş evcil olmuş,
Belki ilerde bir başkası diyecek benim gibi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
çok doğru, insan nelere inanacağını şaşırdı artık......
inanma dost, inanma.. her yalan, her sey sana karsi... ve bana da!
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta