Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Harika... Bayıldım bu yaşam felsefesine. Ama uygulayabilir miyim bilmiyorum. Yani " hiç bir şeyi kafaya takmamayı". Aslında inanıyorum ki şair de sadece olanı değil, olmak istediğini dökmüş dizelere. Keşke bunu gerçekten yapabilsek...
Ve bazen diyorum ki...
Kendimi unutsam, çocukluğumda
Bir kitapçı dükkanında
Yeni doğmuş bir bebeğin
O saf ve masum bakışlarında
Ya da
Okul yolundaki köy çocuklarının
Yarı çıplak ayaklarının tatlı telaşında
Unutsam
Sevda dolu bir yüreğin bir köşeciğinde
Bir cenin gibi, dünyadan habersiz
Tatlı bir uykuya dalsam
Dert mi Elif veya Zehra olmak
Ne fark eder Şirin olsam, Ferhat yoksa...
Gam yemem o zaman
Kendi adımı bile unutsam da...
Şiir beni bakın alıp taa nerelere götürdü öğretmenim. Teşekkürler bu içsel yolculuğa neden olduğunuz için.
Yazdıklarınızı uygulamanız dileğimle... Aydınlık, mutlu yarınlara. Esenlikle...
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta