Son günlerde hiçbir şeyi kafama takmıyorum
Yalpalamıyorum zamanın içinde.
İstasyonda durduğunda kapılarına bakmıyorum son trenin
Gözelemiyorum o kalabalıkları
Posta kutusuna uğramayı canım hiç ama hiç istemiyor.
Yaşamın başka alanları da var
Parklar bahçeler içindeki çiçekler börtü böcekler…
Suyun üstünde beşik gibi sallanan sandallar
Adını unutuyorum bazı semtlerin
Saatlerce oturulan pastanelerin…
Çevirmiyorum sayfalarını albümlerimin,anı defterlerimin…
Bazen kardelenlerin buzla didişmesi keyif veriyor bana
Bir kökten dallara yürüyen özsuyun yolculuğunu düşünüyorum
----
Bozkırların yeni bahara hazırlanması şaşırtmıyor beni
Kız çocuklarının seke seke çizgi oynamalarına
Bir oğlanın burnundan sızan sümüğün
Dudaklarına doğru yol almasını bayılarak izliyorum.
Bulutları,kuşları yağmur sonrası oluşan ebem kuşağını
Yaşama dahil olan bazı şeyi sevmek bile
Yetiyor da artıyor bana.
birtemmuzikibinonyedi
Kayıt Tarihi : 1.7.2017 07:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve bazen diyorum ki...
Kendimi unutsam, çocukluğumda
Bir kitapçı dükkanında
Yeni doğmuş bir bebeğin
O saf ve masum bakışlarında
Ya da
Okul yolundaki köy çocuklarının
Yarı çıplak ayaklarının tatlı telaşında
Unutsam
Sevda dolu bir yüreğin bir köşeciğinde
Bir cenin gibi, dünyadan habersiz
Tatlı bir uykuya dalsam
Dert mi Elif veya Zehra olmak
Ne fark eder Şirin olsam, Ferhat yoksa...
Gam yemem o zaman
Kendi adımı bile unutsam da...
Şiir beni bakın alıp taa nerelere götürdü öğretmenim. Teşekkürler bu içsel yolculuğa neden olduğunuz için.
Yazdıklarınızı uygulamanız dileğimle... Aydınlık, mutlu yarınlara. Esenlikle...
TÜM YORUMLAR (2)