Onların
sararmış sarkıtlarını kırmadan
dokunmadan uçlarındaki
kin damlalarına
ellerinle çeke çeke
kurumuş duygularını
bulaştırmadan başkalarına
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.
Onların
düşürmeden varlıklarını
ayak altlarına
bayır aşağı kaydırmadan
özlerini
dimdik tutarak bakışlarınla
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.
Onların
hırslarındaki
karışıklıkları dağıtarak
sererek önlerine
utandırıcı kimliklerini
geçmişlerinde gezinmeden
ve belirsizliklerinde ezilmeden
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.
Zamanın üstünde
senin duyguların
hiç endişelenme
belirsizse yarın
kirlenmiş manzaralar karşısında
« kendilerini görsünler » diye
silkele yansımalarını
üzerlerine.
onların
girebilirsen içlerine
o zaman sen değişeceksin.
Üzeyir Lokman ÇAYCI
Versailles - 12.12.2002
Kayıt Tarihi : 16.3.2003 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!