Önce buğday tarlalarımız oldu.
Sonra dut bahçeleri.
Şimdi yüksek binalar.
Zamanla nasıl da değişiyor her şey.
Binalar küçük kalır, ağaçlar büyürdü önce,
Şimdi ağaçlar bodur kaldı, binalar büyüdükçe.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta