Değişim Şiiri - Önder Yücel

Güne yağmurla başladık,
Yağan yağmurla birlikte
Hatırladım...
Şair Nazım’ın şiirini...

Yere düşen her damla
Ağlayan dünyanın gözyaşlarıydı,
Yağan yağmur Sezer çarşısını hatırlattı bana
Bakırcı dükkanının karşısındaki ağacı
Ağaçta çırılçıplak sallanan bedeni,
Neden ve kimler tarafından asıldığını

Sonra dünyamızdaki ilerlemeleri,
Teknolojileri ve hızına yetişemediğimiz değişimi anımsadım...
Dünya birden bire ne kadar hızla değişip, gelişiyordu.

Bedrettin’ler artık ibret olsun diye meydanlarda sallandırılmıyordu.
Bedrettin’ler artık gaz odalarında can veriyordu,
Hücrelerde intihar süsü verdiriliyordu.
Ya da elektrik veriliyordu vücuda
Halen daha elektrikten bir haber olan
İnsanların bulunduğu dünyamızda...

Dünya ne kadar değişmiş ve gelişmişti.
Dünyanın az bir nüfusu git gide zengin olurken...
Bir lokma ekmek için;
Cinayet işlemeye hazır insanların sayısı gün geçtikçe artıyordu.

Dünyamız ne kadarda değişmiş, gelişmişti.
Dünyanın bir ucundan, diğer ucuna
Neler olup bittiğini anında görebiliyorduk.
Aynı Bedrettin’in görebildiği gibi
Ama biz boş verip kendi kıçımızı temizlemekle uğraşırken.
Bedrettin elinden bir şeyin gelememesinin,
Zayıf ve güçsüz oluşunun ezikliğini hissedip.
İçin için yanıyordu.

Dünya ne kadar da değişmiş ve gelişmişti.
Artık insanlar düzene ayak uydurmak gerektiğini
Sağır, dilsiz ve kör olmayı
Bu diyardan gitmemek uğruna deveyi gütmeyi öğrenmişti.

Ama hala Bedrettin’in izinden gidinler var,
Az da olsa var bu dünyada
Ama onlar da ya kazaya kurban gidiyor.
Ya suikast yapılıyor,
Ya da direkt olarak hapse gönderiliyordu.

Ve dünya giderek değişip gelişiyordu.
Bilmediğimiz başka yöntemlerde geliştirilmiş
Ve uygulanmaya konmuş olabilirdi.
Dünya giderek değişip, gelişiyordu.
Kurtların kardeşliği büyüyerek sürerken
Kuzular tek kalmanın kaderini kurtların sofrasını şenlendirerek ödüyorlardı.