Kendimize ne kadar benzetirsek o kadar severmişiz birini.
Ne bana benziyorsun ne eski haline.
Yani aşina değilim sevişmelerinden başka bir şeye.
Artık mutluluğun zirvesi değiliz.
Yıpranmışlık ve kırıklıklarla dolu bir yığın bizim hikayemiz.
Bırak dursun bir yerlerde anılar.
Özletmiyor, düşündürmüyor zaten bu aralar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta