Değişen Zaman Şiiri - Ozan Erdoğan

vakitsizdi tüm sonbaharlar
ve engeldi yağmurlu geceler
o ateşten gömleği giymeye...
bu sebepten,
şarkı söylemeye çıkardım gece yarısı
bir kedi gelirdi yanıma
süt alırdım ona
cebimde yokken sigara parası...

sevgiyi o olmadan yaşamak
aşkı yaşamak isteğinin bir parçasıydı elbette..
bu sebepten,
yollara düşerdim zaman zaman,
gözlerim son kez bakar gözlerine
sözlerim son kez dökülürdü dudaklarımdan.
korkular varederdim kendi ellerimle,
koşar dururdum omların ardından...

zamanla,
mantığımın yaşamsal mutluluklarımı yenmesiyle
dönerdim o yorucu yolculuklardan...
bu sebepten,
hep aynı soruyla dikilirdi insanlar karşıma;
''neden? ''
''böyle olmalıydı derdim''
ve hep öyle oluyordu.
ben susmalıyım derken kendime,
zaman bir anda değişiveriyordu...

son demlerinde her gecenin,
sönmüş birkaç sigara
ve boş bir fincan oluyordu yalnızlığım...
bu sebepten,
güneşin doğuşu bir anlam ifade etmiyordu,
batışıyla hatırlıyordum seni
ve aklımda kalan o son bakışın...

tekrarlayıp duruyordu hayat kendini
ve aldatıyordu her aşk bir öncekini.
bu sebepten,
hep aynı sokakta yaşanıyordu ayrılık,
aynı sokakta başka kadınlar,
aynı ayrılık.
oysa ayrılıkları,
kaygısız yarınlara bırakmalıydık...