Değişen Mevsimler Şiiri - Eren Kurt

Kışı çok severdi ama
Geldiğine sevinemedi
Gün görmüş yaşlı adam.
Ciğerini yakıyordu
Acı bir duman
Biraz arabadan
Biraz bacadan.
Şöyle iyisinden
Koyu pekmez almıştı,
Karsambaç yapmanın
Hayaline dalmıştı.
Epeyce sonra yağdı
Sabırsızca beklediği kar
O da bir karış kadar.
Zehirliymiş bir de
Yemeyin diye
Uyarıyor uzmanlar.

Derken geldi mart ayı,
Güneş başka parladı.
Ama deneyimliydi koca kurt
Öyle hemen kanmadı;
Mart kapıdan baktırır
Kazma kürek yaktırır,
Hava sonra kızardı.
Aynen çıktı dediği
Soğuktu baharın ilk ayı
‘Ben söylemedim mi evladım’ dedi
Gururla salladı kafayı.
Adamcağızın sonraki aylar
Başı yerden kalkmadı,
Nisanda kürek yaktı
Mayısta kazmayı.
‘Allah Allah’ diyordu,
‘Hiç böyle olmazdı
Evvel mevsimler şaşmazdı
Ya bu ihtiyar bunadı
Ya kıyamet yaklaştı.’

‘Bahar soğuk geçti ya
Yaz da serin olur.’
Diye avuttu kendini
Amma öyle olmadı,
Hiç düşmedi başından
Islattığı mendili.
Fazla duramadı şehirde
Köye bilet ayarladı
Serinlik düşene kadar
Kalmayı planladı.
‘Cevizi toplar döneriz hanım
Eylülün ortasında kırılır sıcak
Üşüyorum bey dersin
Sızlıyor bacaklarım.'

Cevizler toplandı,
Bağlar bozuldu,
Gölgeler uzadı,
Günler kısaldı.
Şehirdeki komşu nihayet
Kasım başı aradı:
Gel artık komşu diyordu
Kış aniden bastırdı.

O yıl bizim ihtiyar
Hiç bahar görmedi,
Kışı zaten yaşamadı,
Yaza aklı ermedi.
Bir daha kimseye
Hava tahmin etmedi,
Pekmezi kar yerine
Yoğurda katıp yedi.