kara toprak renginle boyanınca gökkuşağı olur
bu kuşak sarar bedenimi iç dünyam dışa vurur
ışığınla yıldızlar ateş böceği gibi kalır
yeşilini görenler ağaçları bile renksiz sanır
çölden geçtiğinde her taraf vaha dolar
yüzler gülmeye başlar gözler ışıl ışıl parlar
göle girdiğinde bedenin deniz kızı olur
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
