Değişemedim Şiiri - Orhan Özçelik

Dünyanın sonu geliyor,
Çok başka döner oldu dünya.
O doğru dönüyor belki,
Ben yanlış dönüyorum ya da.

Bir yanlışın önündeyim,
Yolunda gitmeyen bir şeyler oluyor.
Kendimi yabancı görür gibiyim,
Sanki çok başka alemlerden biriyim.
Aynada eski ben yok,başkası,
Yüreğimde sevgi yok gitmiş hepsi.
Hiç bir şey aynı yerinde görünmez gözüme,
Neye baksam düz değil,hep tersi.
Hep başka biçimde duruyorlar,
Belki benim gözüme öyle görünüyorlar.

Ben yüreği kutsal bilirdim,
İnsan yüreğine değer biçebilir miydim.
Ama şimdi onlar da başka olmuşlar,
İnsanın yüreğine bedel koymuşlar.

Bedelsiz bir şey kalmadı,
Sevgi,aşk,duygular çok eskidendi.
Sevdiğin yüreği dünyalara değişmezdin,
Değişti dostlarım,artık onlar da değişti.
Belki ben geç kaldım, zamana uyamadım,
Çok şey geçti köprünün altından anlamadım.
Anlamadım dünya hızla dönerken,
Kendim ile hayat akışı arasında denge kuramadım.
Hata bende belki,ben yanlış yerdeyim,
O zaman ben uygun bir yerde ineyim.

Bedel dedik,karşılık dedik,
Hayata hayat katmak için bir sevgi istedik.
Yok,kimsede yok,kalmamış ne yazık,
Kalmamış şu yüreğime girecek yürekcik.
Aslında çok var ama bana göre yok,
Bana uyan aynı numaramdan yok.
Söylenmiş bir kere davul dengi dengine,
Daha kim bakar senin o yüreğine.

Evet değişti artık dünya,
Dünya artık çok başka dönüyor.
Eskiler,bir şey bulamazsak hallederiz,
Sevgimizi ısıtırız,akşama onu yeriz.
Öyle derlerdi,sorunlarını çözerlerdi.
Ama şimdi kimse yemiyor,beğenmiyor,
Isıtmak da neymiş,hazırına gidiyor.
Nasıl olsa değişen dünyada her şey var,
Senin kara tencerene,aşına kim bakar.

Değişti dünya,ben değişemedim,
Yüreğimi başka yöne çeviremedim.
Olsun,ellerim boş yüreğim boş,
Ne yapalım,dünyanın hızına yetişemedim.