Değirmenler Şiiri - Mehmet Yardımcı

Zamanı pek bilinmeyen
Eski bir değirmen
Geleneksel yöntemlerle öğütür
Dereden su tutulunca oluğa
Değirmen döner
Çarklar döner
Ne değirmen usanır dönmekten
Ne kaynağından suyun ardı kesilir
Değirmen taşının ince ununu
Ekmek eder köylük yerde kadınlar
Aş eder
Habire taşınan buğdayları
Öğütmek için
Zamanla yarışır
Yıllara meydan okuyan
Gizemli
Un değirmenleri

Kimi değirmenler un değil
Başımızda rahmet yüklü
Bulutları öğütür
Ayaza duran gecede
Kulaklarda
Deli bir yel türküsü,
Döner durur
Bir sevdalı baş gibi
Tepelere kurulmuş
Rüzgara karşı elleri
Öğütür gecenin sessizliğini
Ne gündüzü vardır ne gecesi
Dolap beygiri gibi
Döner ha döner
Ya ışıtır
Ya ısıtır
Ürettiği enerjiyle evleri
Tepelerden el eden
Dev yapılı kollarıyla
Yel değirmenleri

Toplaşıp kadınlar
Bulgur çekerken yılda bir
Sevdayı bağrına bastırır durur
Ömür öğütür sanki
İki taş arasında
Sarı bulgurlar aktıkça yanlara
Takılır bir noktaya gözleri
Çilenin yaşı bitmez
Bulgur yerine
Dert öğütür
Evde kalmış kızlara
El değirmenleri

Çifte kavrulmuş çekirdek kahveleri
ince ince öğütür
Kalbi yaşından ihtiyar
Sevdası genç olanlar için
Fal kapatsın diye fincanları
Ya da
Sohbet etsin
Anlatsın diye
Kırk yıl önceki anıları
Sarı pirinçten Maraş işi
Üstü işli
Zarif
Kahve değirmenleri