Değirmenim Şiiri - Fahri Bulut

DEĞİRMENİM
Ne buğday öğüt tüm, ne arpa mısır,
Mutsuzlukla geçti sanki bin asır.
Kimseyi suçlamam özümde kusur,
Boşa döndü değirmenim onca yıl.

Bugünden yarınım oldu karamsar,
Gönlüm hala bomboş bir sevgi arar.
Dışım eli içim hep beni yakar,
Boşa döndü değirmenim onca yıl.

Hep kışta yaşadım gelmedi bahar,
Temmuzda üstüme yağdı dolu, kar.
Didem pınar oldu kanlı yaş çağlar,
Boşa döndü değirmenim onca yıl.

Bu bozuk düzenin haksızlığıdır,
Zalime bağ,bahçe bana otsuz kır.
Namuslu insana yaşam gayet zor,
Boşa döndü değirmenim onca yıl.

Rızazade, buna ben kader demem,
Aç,açık şükreden kulları sevmem.
Ha ramiye biat verip baş eğmem,
Boşa döndü değirmenim onca yıl.
30 EYLÜL 2011
FAHRİ BULUT RIZAZADE