insanın aşina olduğu şeyler vardır.uzun yıllar hasret kaldığım babamı un kokusunda mazot kokusunda aradım hiç bir zaman şen olmadı yetim yüreğim..sonrasında mı çok para çok mal...oğul kız eş her şeyi fazlası ile verdi var eden lakin çocukluğum ve babamdı ödenen bedel...
ah iflah olmayan yetim yüreğim ah
bir
sabah uyandığımda
kulaklarımın aşina olduğu ses sustu
arada bir gördüğüm değirmenci gelmedi evimize
ne ses vardı
ne seda
seste huzurum
değirmencide umudum gitmişti
ah çocukluğum
umutla
bekledim
bekledim
tam dört yıl
sabahları yoklarla uyandım
ah çocukluğum
yine beklerim
yeter ki umut olsun
bitmek tükenmek bilmez benim tesellilerim
(günbatımı düşleri... sh.66)
Arap KurtKayıt Tarihi : 7.2.2009 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!