Değirmenci Dayı Şiiri - Adnan Deniz

İki minik fare bir değirmene dadanmış.Yaşlı değirmenci ne zaman değirmene gelse un çuvallarının ağızlarını kemirilmiş bulurmuş.
Çok kızmış değirmenci dayı.Gitmiş farelerin anne babalarını bulmuş.Demişki bu minik farelerinize bir nasihat verin.Yoksa bu işin sonuçlarına ben karışmam demiş.
Farenin babası gevrek gevrek gülmüş
--Biz fareyiz,fıtratımız böyle.O yüzden çocuklarımızda böyle demiş.
Tamam demiş değirmenci dayı.Her türlü tuzakları hazırlamış.Ama minik fareler bu tuzaklardan hep kurtulurlarmış.
Bir gün değirmenci dayı un çuvallarının başında çuvalı kemirirken görmüş bu fareleri.
--Fareler:Aman değirmenci dayı,biz ettik sen etme diye yalvarmaya başlamışlar.
Değirmenci dayı---Yok demiş siz cezayı hak ettiniz diyerekten üzerlerine yürümüş minik farelerin.Ama fareler durur mu!Kaçmak için atlamışlar un çuvalından aşağıya.Ama iş istedikleri gibi gitmemiş.ikisi birden değermencinin su arkına düşmüşler.
Boğulmamak için guluk guluk diye sesler çıkararak kurtulmaya çalışmışlar.Lakin görünürde kurtuluş yokmuş.
Farenin biri---Değirmenci dayı,vermedin un payı,suya düştü bu fare,sen getirdin bu hale
Diyerek söyleniyormuş.
Diger fare ise--Değirmenci dayı,kurtar bizi hadi "El ver elleşek,dil ver dilleşek yoksa derim sana,ben sana küseleş
Sen bana küseleş diye yalvarıyormuş.
Demiş ki değirmenci dayı--Çalmayı fıtrat edinenler boğulmaya mahkumdur.Sonra söz almış değirmenci dayı farelerden,dokunmayacaklarmış un torbalarına.Sonra değirmenci dayı ikisinide sudan çıkarmış.Ama farelerin hali gülünmeye değermiş.O yüzden" suya düşmüş fare gibi"deyimi günümüze kadar yadigâr kalmış.