Değirmen Taşı...! Şiiri - Mehmet Şahan

Kafada mucize insanın beyni,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Olsa da bedenin yaşıyla aynı,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

Koymuşlar adını “değirmen taşı”,
Kendi dönse bile döndürmez başı!
Bir anda ayırır kirpikten kaşı,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

Yemini vermezsen durdu sanarsın,
Beynini kemiren kurdu sanarsın,
Top yekûn saldıran ordu sanarsın,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

İstesen de durmaz başta durdukça,
Neden diye sormaz yükü vurdukça,
Daha da gençleşir onu yordukça,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

Aslında hazine bilirse insan,
Gücünün farkında olursa insan!
İpleri eline alırsa insan,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

İçine sığdırır koca evreni,
Gerçeği bilir de bilmez sehveni,
Örneği insandır olmaz ehveni,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…

Şahan’ım; Hak, Hak der vurur tepende,
Gelmezsen nazara gurur tepende,
Beşikten mezara durur tepende,
Gıdasın vereni eğitir durur…
Boş kalsa kendini öğütür durur…