Değirmen Taşı Şiiri - Murat Uludoğan

Zamanın kulaklarına

Fısıldıyor sukunluğunu

Bir lisanın büyük harfi kıtası

Ademli zamanlar değil artık

Gözevlerine gömülüyor kirpikler

Sırrımın zincirli asisi

Evrenin kayıp yerindeyim

Attığım adımlar öyküleniyor boşluklara

Şaşırmıyorum

Şaşırtmıyor açlık

Şaşırtmıyor kara ve kızıl isyanlar

Kendimi bulduğum

Tanıdıklığım çıkıyor karşıma

Terini siliyor bilincim

İçine kapanan bir kitap gibi

Bir gövdede tomurcuk

Yeşil sürgüsü isyanı

Ölümü vuran çekirdeği

Kovanında çiçek büyüten çocukları

Gördüm burdada kardeşlerimi

Afrika’dan Asya’ya

Çağdaşlarımı kavmimi