Değilsin İstanbul... Şiiri - Selçuk Buz

Şimdi yüklemini kaybetmiş devrik cümleler
Üç nokta ardından gelen anlamsız düşünceler
Şaşkın susuşların ünlemsiz bakışları
Ve son baharda ıslanan istanbul kaldırımları...
Aklıma düşen Kız Kulesi miydi
Yoksa sevdiğim mi yanımda
Bir düşünce edasında yürüyorum ve susuyorum
Kimin elini tutmaya kalksam sen sanıyorum
Utanıyorum...

Bir yaprak oluyor umutsuzca önümden geçen,
Solgun.
Oysa hayat devam ediyor,
Karaköy'den siren,Sirkeci'den tren sesleri geliyor
Köprüden geçişler yine sorun...
İki sokak ötede bombalı saldırı
Hiç tanımadığımız komşular ölüyor.
Ve FenerBahçe Galatasaray'yı yine yeniyor!
Çünkü istanbulda sonbaharı yaşıyorum.
Ama hayır ağlamıyorum,
Belki yanaklarıma yağmur düşmüştür.

Ben de uçmak istiyorum Galata'dan
Ama 'korkuyorum'
Aklımda hep Kız Kulesi...
Ben, seni seviyorum, ama yoksun ki söyleyemiyorum.

Bazen Sultan Ahmet'e gidiyorum
Sabah ezanı dinliyor, dua ediyorum.
Herkes kadar ben de kıskanıyorum Fatih'i
Ne güzel insan demiş ya hani Nebi
Ne güzel insan o zaman.
Ama hayır İstanbul!
O'nun sevdiği kadar güzel değilsin şimdi
Yakışsa da satırlara, yakışmıyor sana
Beyoğlu'ndaki çatışmalar.
Her kadından güzelsin belki ama
İnan yakışmıyor yüzündeki boyalar.

Bir turist ordusudur ki
Korkma haçlı seferi değil bu
Ziyarete gelmişler seni
Eyüp Sultan'ı, Sultan Ahmet'i, Dolma Bahçe'yi...
Umarım görmezler senin şu meşhur yankesicileri!
Sen saysan bitiremezsin belki güzelliklerini
Tarihini, denizini, martılarındaki bilinmezliği
Lakin susasam bir bardak su da veremezsin
Hasta edersin beni.

Şimdi anlıyor musun neden 'yaşanacak değil de
Gezilecek memleket' diyorlar sana!
Bana bakma içinde sevdiğim yaşıyor
Ondan bu kadar çok seviyorum seni
Çünkü hatıralarım sende gizli
Bak yine getirdin aklıma sevdiğimi
Ben yine hüzünlendim.
Herkesin seni sevmek için bir sebebi var demek ki
Ama İstanbul
Değilsin artık Fatih'in sevgilisi...