Değillememi Değillemelisin

Bilmediğin dillerde yazacağım sana!
Tersinle hadi beni! Tersinle beni!...
Ben ki düzlenmişim, düzeltilmişim şimdiye dek ben ki...
Tersinle be canikom! Tersinle beni!...

Engebeliydi bizim oralar önceleyin, dağlıktı...
Peri bacalarıydı, fyortlardı, volkanik göllerdi...
Düzlükler ne kadar çok yabancıysa daha dün,
Düzlükten başkacası yok başka bugün...

Elim düzgün, kolum düzgün, bacağım düzgün...
Bük hadi, kır hadi, bur hadi, salla hadi...
Ağzım burnum yüzüm gözüm hepsi bir düzgün,
Bir düzgün ki şaşarsın ilk bakışta...

Tersim düzüm gibi midir bilmiyorum...
Bilmiyorum; eğrim, doğrum gibi midir...
Yüzülse derim benim -bilmiyorum- bir uçtan bir uca,
Kimbilir hoyratlığı, görülür belki kalbimin...

Bildiğin dillerde yazmayacağım sana!
Gecenin tükenmesine daha var... Daha var buzların çözülmesine...
Ben ki soğuk sularda, buzullar altında ben ki...
Tersinle be canikom! Tersinle beni!...

Kutuplar eridiği vakit... Foklar göç ettiği...
Ekvator’la Kutuplar bir olduğu vakit...
Bir kez yutuverdi mi okyanuslar kıtaları,
Gelecek, karanlıktan çıkmanın vakti...

Değmeyecek beklemeye bunca sene,
Tersinle beni hadi!... Hadi tersinle...

Ankara Tren Garı, 2002

Kaynak: Gezgin, U. B. (2007). Gezgin Şiirleri (2000-2005) [Gezgin’s poetry]. Lulu.